School mis ik het meest

Ik word wakker omdat m’n moeder mij roept, of ik nog zo een mooie tekening kan maken bij de familie van Firas. Ik teken op de wanden van het winkelcentrum over kerst en het nieuwe jaar. Mensen vinden het prachtig en vragen of ook hun ook wil komen tekenen. Ik vind het fijn om te tekenen want zo denk ik niet aan mijn verleden in Qaraqosh. ‘Ja, tuurlijk moeder.’ antwoord ik terug.

Eenmaal daar aangekomen begin ik een tekening te maken over vuurwerk en het nieuwe jaar. Het nieuwe jaar, tja. Wat ik kan verwachten in 2015 weet ik niet, en misschien wil ik dat ook niet weten. Mijn enige wens is dat ik naar school kan, dat vind ik heerlijk. Ik was de slimste van de klas, sterker nog ik ben de slimste van de Vlakte van Nineve. Ik was goed op weg om ingenieur of dokter te worden. Maar het wordt mij niet makkelijk gemaakt, ik blijf hopen.

Af, een prachtige knal van vuurwerk. Al denk je aan andere dingen als je aan een knal denkt. 

Eenmaal thuis aangekomen lacht m’n moeder. ‘Ik heb een verrassing voor je Jusuf, een rekenboekje en een potlood.’ zegt ze. ‘Yes die wou ik zo graag.’ Juicht Jusuf. Nu kan ik weer rekenen waar ik zo goed in ben, of was. Ach ja, Arabisch is toch niet mijn sterkste vak.

De middag breekt aan. Het rekenboekje begint te vervelen en ik krijg honger. ‘Mama, mag ik iets eten.’ Even moet mama denken. ‘Oh ja, in het kastje ligt nog een appel. Hij is een beetje oud maar hij kan nog prima hoor.’ Ach ja zo leven we. Het is tijdelijk, tenminste dat zegt m’n moeder.

Aan tafel, hoor ik. Eindelijk iets te doen. Het is wel weinig eten maar genoeg om m’n maag te vullen. Mmmm heerlijk. Ik eet hapje voor hapje, zo geniet je er meer van. Na het eten ga ik vroeg naar bed. Met een goede reden, want hoe vroeger je gaat slapen hoe minder je denkt aan honger en verveling. Trusten.

‘School mis ik het meest’

Hoofdpersoon: Jusuf (13)

Gemaakt door: Thomas Baltes

Redacteur: Tijn van Laarhoven